Rondje Rajasthan, deel 3:

Van Fort tot zandduinen en smalle straatjes:


Na Bikaner zijn we door gereden naar Jaisalmer, een prachtige woestijnstad, niet ver van de Pakistaanse grens. Onderweg zagen we het ene militairenkamp na het andere. Dan realiseer je je pas echt dat India een ware strijdersgeschiedenis heeft. Ze hebben meerdere malen moeten vechten voor hun vrijheid. En dat is nog helemaal niet zo lang geleden!

Jaisalmer was prachtig en de mensen waren ontzettend vriendelijk. We werden zelfs (nadat we het voor elkaar hadden gekregen te verdwalen in dit kleine stadje) vanaf het fort gratis (en dat is heel bijzonder in India) op de motor teruggebracht naar ons guesthouse. Zonder helm en met z’n 3-en op 1 motor, zo hoort dat hier in India!

Vanuit Jaisalmer hebben we de grote “Thar” woestijn bezocht. Met zijn 4-ren; 2 kamelendrijvers, Nicole en ik, zijn we voor 2 dagen de woestijn ingetrokken: slapen op de zandduinen, vallende sterren tellen, eten koken op een zelfgemaakt vuurtje en zoeken naar de kamelen die ’s ochtends weg bleken te zijn. In eerste instantie dacht ik dat het een standaard grapje was, later bleek dat ‘onze mannetjes’ wilde kamelen wijfjes hadden geroken en erachter aan waren gegaan. Gelukkig zaten de poten vast gebonden, waardoor de beestjes MAAR 1,5 uur lopen verder op waren gestrand. In een draf terug naar Khuri waar de kamelen vandaan kwamen, zodat we op het heetst van de dag weer lekker in onze veel te luxe-backpackers-auto konden schuilen. Op weg naar de stinkende, smalle straten van Jodhpur; de blauwe stad.

Jodhpur de stad vol blauw beschilderde huisjes in de smalle straatjes waar je alleen met een tuktuk doorheen kunt komen. Totaal anders dan Jaisalmer, maar weer een prachtige stad met vriendelijke mensen. Op meerdere plekken werden we binnen gevraagd om “chai” (thee) te drinken of iets kleins te eten. Na de eerste uitnodigingen af te hebben geslagen, zijn we uiteindelijk ergens binnen gaan kijken. De kleine blauwe huisjes geven voldoende verkoeling op een warme zomerdag, maar waren ook aardedonker van binnen. Op de tast hebben we het huis weer verlaten, gelukkig niets gebroken op de steile trappen.
In Jodhpur zelf hebben we voor weinig geld nog flink geshopt en heerlijke omeletten bij een 18-jarige jongen gegeten die dit werk al vanaf zijn 12de (!!!) 7 dagen per week deed. Een bijzondere jongen die analfabeet is, die nooit zijn school af heeft kunnen maken omdat hij moest werken, die vertelde over zijn droom om schrijver te worden en ons boeken vol lieve berichtjes over zijn heerlijke omeletten en gezellige gesprekjes liet zien. Berichten van toeristen die net als wij, les hebben gehad, leuke banen hebben en de kans om de wereld te kunnen zien.........